69.

Rozdział 68

-Więc słuchamy. – pani Katarzyna delikatnie się uśmiechnęła.

-Bierzemy ślub, to wszystko, możecie iść. – Piotrek wyszczerzył się i podrapał ręką po karku.

-Jeeeeeejku ! – jego mama pisnęła z radości i podbiegła do nas mocno nas ściskając.

-Gratuluję synu. – pan Krzysztof uściskał dłoń Piotrka, po czym podszedł do mnie.

-Pilnuj go. – zwrócił się do mnie i uściskał mnie.

-Wszystkim się zajmiemy, to będzie cudowny ślub. – mama Nowakowskiego rozmarzyła się i zaczęła wyraźnie gestykulować dłońmi. – Jak w bajce !

Zaśmiałam się, a Piotrek objął mnie w pasie. Weszłam z nim do gabinetu, gdzie się zaszyliśmy. Przecież musieliśmy gdzieś zrobić listę gości, prawda ? Usiadłam przy biurku, a Piter naprzeciw mnie na krześle.

-Więc. – zaczął.

-Więc musimy pomyśleć gdzie zrobimy to wesele. – spojrzałam z poważną miną na niego, ale po chwili roześmiałam się. – Przecież na całą zgraję takich wielkoludów jakimi są Twoi koledzy potrzeba dużo miejsca.

-Ha, ha, ha. – zmierzył mnie wzrokiem. – No po prostu widzę, że żarcik się wyostrzył.

-No ale powiedz, że tak nie jest. – spojrzałam na niego i wyjęłam kartkę wraz z długopisem.

-No jest, jest. – zaśmialiśmy się.

-Trzeba będzie zaprosić całą reprezentację. – uśmiechnęłam się delikatnie.

-Plus osoby towarzyszące. – Piter wyszczerzył się i ponaglił mnie , abym to zapisała.

Tak jak myślałam . Dyskusją nie było końca, bo przecież i ja i on musimy dodać swoje pięć groszy , jakby to było inaczej. Dobraliśmy się, nie powiem, że nie. I jedno i drugie uparte jak osły, ale co mi tam. Doszliśmy do wniosku, że zaproszony zostanie również trener Anastasi z małżonką, jak również trener Kowal. Do graczy reprezentacji dodaliśmy jeszcze kolegów Piotrka z klubu, bo innej opcji nie widzieliśmy. Kogo jak kogo, ale Paula nie mogłoby brakować na naszym weselu ! Gdy wszystko mieliśmy rozpisane i rozplanowane schowałam kartkę do biurka i opuściłam wraz z Nowakowskim gabinet. Byłam zmęczona, i ku mojemu zdziwieniu, śpiąca. Nie miałam nawet ochoty jeść kolacji, więc podziękowałam rodzicom Piotrka i od razu poszłam na górę. Tam zamknęłam się w łazience i wzięłam szybki prysznic, po czym wyszłam i ułożyłam się na łóżku. Przymknęłam oczy i tak szybko zasnęłam, że nawet nie słyszałam jak Piotrek do mnie dołączył !

***

Kolejne dni mijały bardzo szybko. W sumie tego się spodziewałam, bo przecież przygotowania do ślubu, nauki przedmałżeńskie i te różne rzeczy. Do wyznaczonej daty pozostało jeszcze sześć miesięcy. Dzisiaj mieliśmy odebrać zaproszenia, które zamówiliśmy.

-Aniu, wstawaj. – Piotrek musnął mój policzek.

Otworzyłam oczy i delikatnie się uśmiechnęłam. Zeszłam z łóżka i od razu poszłam do łazienki. Tam przemyłam twarz, zrobiłam delikatny makijaż i pokręciłam delikatnie włosy swoją lokówką, po czym ubrałam się i wyszłam. Zeszliśmy na dół, gdzie na szybko zjedliśmy śniadanie. Pożegnaliśmy się z rodzicami siatkarza i wyszliśmy, a już po chwili zmierzaliśmy w kierunku centrum. Naszym planem numer jeden na dzień dzisiejszy było odebranie zaproszeń i wypisanie na nich nazwisk.

-dzień dobry. – powiedzieliśmy razem, gdy tylko weszliśmy do budynku.

-Dzień dobry, właśnie przyszły Państwa zaproszenia. – sprzedawca uśmiechnął się i wyszukał nazwiska Piotrka, po czym oddał nam zestaw zaproszeń.

Spojrzeliśmy w jedno, aby się upewnić, czy wszystko jest tak jak być miało. Gdy upewniliśmy się, schowałam zaproszenie do reszty, a Piter zapłacił za ich wykonanie. Podziękowaliśmy i wyszliśmy, po czym od razu skierowaliśmy się w drogę powrotną. W domu zaszyliśmy się w gabinecie i zaczęliśmy wypisywać zaproszenia. Ja wpisywałam imię i nazwisko, a Piotrek je zwijał i „zamykał”. Gdy wszystkie były wypisane odetchnęłam z ulgą.

-To może zawieziemy Paulowi ? – spojrzałam na Nowakowskiego, a ten potaknął kiwając głową.

Zabraliśmy odpowiednie zaproszenie i wyszliśmy z domu. Odjechaliśmy, a po dobrych piętnastu minutach z hakiem byliśmy pod blokiem Lotmana. Weszliśmy do środka i zapukaliśmy do odpowiednich drzwi. Gdy usłyszeliśmy wyraz „proszę” od razu wbiliśmy do środka.

-Siemka zakochańce. – Paul przywitał się z nami i zaprosił do środka.

-My tylko na chwilę. – wyszczerzyłam się.

-Wiec słucham. – zmierzył nas wzrokiem.

Uśmiechnęłam się i podałam mu zaproszenie. Piter objął mnie w pasie i uważnie mu się przyglądaliśmy. Z jego znajomością polskiego nie było tak źle, zdecydowanie zrozumiał tekst napisany w jego wnętrzu. A mianowicie:

Sztuka przez życie pisana w IV aktach:

pt. „Prawdziwy romans”

w rolach głównych:

Panna Młoda: Anna Majchrzak

Pan Młody: Piotr Nowakowski

W pozostałych rolach:

Rodzice, Świadkowie, Duchowieństwo, Goście, Gapie

Reżyseria: Samo Życie

Akt I – Dla tradycji Błogosławieństwo

miejsce i czas akcji: dom Panny Młodej, ul. Lwowska 44, godzina 15.00

Akt II – Dla ducha

miejsce i czas akcji: Kościół Świętego Krzyża

12 maja 2015 roku o godzinie 16.00

Akt III – Dla ciała

przyjęcie weselne w Rzeszowskim Zamku

Akt IV – „Noc poślubna”

bez udziału Gapiów

O uroczystości zawiadamiają i o przybicie proszą

Narzeczeni i Rodzice.

Paul był wyraźnie zaskoczony, ale po chwili zastanowienia i patrzenia się na nas jak na idiotów rzucił się, dosłownie rzecz ujmując, na mnie i zaczął mi gratulować. Po chwili uczynił dokładnie to samo z Piotrkiem.

-Tylko mamy prośbę. – spojrzałam na niego, a ten widocznie nie wiedział o co nam chodzi, bo delikatnie, ale zauważalnie się skrzywił.

-Nie mów nic nikomu, bo chcemy najpierw rozwieść zaproszenia po kolegach z reprezentacji. – Piotrek spojrzał na Paula. – Bo Was mamy na miejscu, ale Ania chciała Ci wręczyć je dzisiaj.

-OK., nie ma sprawy. – Lotman wyszczerzył się.

-Dzięki. – uśmiechnęłam się.

-To my lecimy. – Piotrek spojrzał na mnie, a ja przytaknęłam kiwając głową. – Musimy pojechać do Jastrzębia, bo uparła się, że chce dzisiaj Miśkowi wręczyć zaproszenie.

-No to lećcie. – Paul przytulił mnie na pożegnanie.

-Trzymaj się. – uśmiechnęłam się, a Piotrek przybił piątkę z Lotmanem.

Wyszliśmy z budynku i po chwili zmierzaliśmy w stronę Jastrzębia. Byłam zachwycona tym, że mogę wręczyć osobiście Michałowi zaproszenie. W końcu to wszystko dzięki niemu się tak potoczyło, przecież to on przemówił mi do rozsądku, za co jestem mu cholernie wdzięczna ! Droga minęła w miarę szybko, na szczęście. W innym wypadku nie wiem co bym zrobiła. Pod halą w Jastrzębiu – Zdroju byliśmy około godziny osiemnastej. Akurat chłopaki wychodzili, pewnie skończyli trening. Poprosiłam Piotrka, aby został w samochodzie, a sama wyszłam z niego.

-Przepraszam, przepraszam. – chrząknęłam. – Czy mogę panu chwilę przeszkodzić ?

Michał wraz z Holmes’em spojrzał na mnie jak na idiotkę, ale po kilkunastu sekundach chyba mnie rozpoznali.

-Anka ! – Michał mocno mnie przytulił.

-Co Cię tutaj sprowadza ? – Russell poszedł w ślady Kubiaka i również mnie przytulił.

-Mamy coś dla Was. – wyszczerzyłam się, a z samochodu wyszedł Piter.

-Siema Dziku. – przywitał się z Michałem, a później z Russell’em.

-No to co macie ? – Misiek potarł dłonią o dłoń.

Wzięłam od Piotrka dwa zaproszenia i jedno wręczyłam Michałowi, a drugie Russell’owi. Byli zdziwieniu, ale zarówno ucieszeni. Widać było po nich, że cieszą się z naszego szczęścia. W między czasie wyściskali mnie, a Piterowi pogratulowali. Dołączył nawet do nas Michał Łasko i Simon, co bardzo mnie zdziwiło. Piotrek wyjął z samochodu kolejne zaproszenia, które wręczyłam dwóm przybyłym osobnikom. Michał od razu mnie uściskał, jak również pogratulował Piotrkowi, ale bałam się reakcji Simona. Widząc jak dokładnie wczytuje się w każde słowo znajdujące się na kartce papieru z jego twarzy znikał uśmiech. Podniósł wzrok ku górze i blado się uśmiechnął. Obawiałam się najgorszego, bałam się tego, co powie. 

______________________________________________

Mam nadzieję, że się podoba. ;)